تكنيكهاي فيزيكي كاهش فشار صدا در ساختمان
اين مقاله برخي از روشهاي فيزيكي را كه معماران ، ارگانهاي توسعه دهنده و سازندگان ساختمان براي كاهش اثرات صدا مي توانند بهره گيرند، نشان مي دهد. در اين راستا چهار عامل اصلي براي بهبود سازگاري صدا در هر نوع كاربري يا فعاليت مطرح خواهد گرديد كه عبارتند از سايت پلان ، طراحي معماري ، روشهاي ساخت مانع يا حصار.هدف از ارائه اين فاکتورهاي اساسي مديريت اصوات يا طراحي اصولي فضاها در جهت درست شنيدن و در عين حال اجتناب از نفوذ اصوات مزاحم در محدوده هاي زيستي است. اين تكنيك هاي فيزيكي در كاهش صداهاي مزاحم (noise)و اثرات زيان آور ناشي از آن موثر بوده و بر كارائي محل هاي ويژه به لحاظ آکوستيکي مي افزايند. در حقيقت هدف اين مطالعه ارائه يك راهکارهايي است كه ميتوانند در مراحل برنامه ريزي ، طراحي معماري و ساخت مورد توجه قرار گيرند. طراحي سايت آكوستيكي از ترتيب نظام ساختمان ها در يك قطعه زمين براي به حداقل رساندن فشار سر و صدا با تاكيد بر شكل طبيعي سايت و منحنيهاي تراز زمين استفاده مي كند. فضاي باز ، كاربري هاي غير مسكوني و ساختمان هايي كه به عنوان سد يا مانع صدا هستند، مي توانند به عنوان محافظ براي زمين هاي مسكوني يا ساير فعاليت هاي حساس يا نفوذپذير به سروصدا مرتب گرديده و آرايش يابند ، همچنين خانه هاي مسكوني دور از سروصدا واقع شوند. در طراحي معماري ايده هاي كاهش سروصدا در جزئيات ساختمان به صورت مجزا جاي مي گيرد . اهميت فضاهاي معماري در ارتفاع ساختمان ، آرايش اتاق ها ، قرارگيري پنجره و طراحي حياط و بالكن مي باشد. ساخت آكوستيكي شامل استفاده از مصالح ساختماني و تكنيك هاي كاهش انتقال صدا از راه ديوارها ، پنجره ها ، درها ، سقف ها و كف هاست.اين بخش شامل بسياري از ايده هاي صدابندي سنتي و جديد مي باشد. موانع در برابر سروصدا مي تواند بين منبع صوت و قسمت هاي حساس به صدا قرار گيرد.انواع موانع شامل :تپه يا خاكريز شيبدار ، ديوارها و حصارهاي ساخته شده از مواد و مصالح مختلف ،
کاشت انبوه درختان و بوته ها وتركيبي از اين مواد مي باشد.
1- طراحي سايت آکوستيکي
طراحي سايت پلان آكوستيكي اغلب تكنيكي موثر براي كاهش فشار صوت مي باشد. نظم و ترتيب قرارگيري اجزاي يك سايت مي تواند براي به حداقل رساندن فشار صدا در ساختمان بكار رود. بسياري از تكنيك هاي طراحي سايت مي تواند براي محافظت از يك ناحيه در برابر اصوات مزاحم مطرح گردند که اين تكنيك ها شامل موارد زير ميباشد:
1- افزايش فاصله بين منبع صوت و شنونده
2-جاگيري زمين هاي غيرمسكوني نظير محوطه پارك ، تاسيسات و كاربريهاي عمومي بين منبع صوت و شنونده
3- قراردادن مانع يا حفاظ به صورت عمود بر منبع صوت يا بزرگراه و ...
4- جهت گيري مساكن در خلاف جهت سروصدا
نتيجه بهتر مي تواند از طريق بكار گيري تركيبي و برنامه ريزي شده از تمامي اين تكنيك هاي مطرح شده به صورت بدست آيد.
فاصله
سروصدا مي تواند بطور موثر با افزايش فاصله بين يك ساختمان و منبع صوت كاهش يابد ، مسافت خود باعث كاهش شدت صوت مي شود ، دو برابر شدن فاصله از يك منبع صوتي مي تواند شدت صوت را بيش از 6 دسي بل كاهش دهد. اما در مورد ساختمان هاي بلند مرتبه مسافت ممكن است ، تنها در كنار طراحي آكوستيكي ساختمان براي كاهش تاثير صدا موثر باشد زيرا عملاٌ استفاده از حفاظ هاي صوتي فيزيكي براي ساختمان هاي بلندمرتبه غير ممكن است.(شكل1-1)
استفاده از كاربري هاي همساز با سروصدا به عنوان صداگیر
حفاظت از سروصدا مي تواند با جاگيري كاربري هاي همساز با صدا بين منبع صداهاي مزاحم و واحد هاي مسكوني تحقق يابد . در حقيقت اين ساختمانها به عنوان حائل بين منبع صوت و ساختمانهاي حساس به صدا قرار مي گيرند. درصورت امكان ، چنين كاربري هايي مي بايست نزديك منبع واقع شوند. شكل 1-2 پيشنهاد طرح ايجاد گاراژ خودرو را در طول طرح توسعه بوستون نشان ميدهد. در اين طرح به منظور حفاظت از كاربري هاي مسكوني در مقابل صدا و آلودگي صوتي ناشي از بزرگراه ، كاراژ خودرو به عنوان حائل صوتي عمل مي کند.
منبع :
