به مناسبت اختتامیه ی سیزدهمین ضیافت معماری
معماری در درجه ی اول یک هنر است . مرز هنر به گواه گوناگونی آن نامحدود است و فرصت کشف این مرزهای جدید است که جذابیت فوق العاده ای را رقم می زند . معمار نیز همانند یک شاعر که نگاه و سبکی متعلق به خود دارد می تواند صاحب سبک و روشی خاص باشد . امروزه معمارانی هستند که کارشان طراحی یک ساختمان خوب است و عده ای دیگر هستند که پروژه ی آن ها خود « معماری » ست و همواره سعی شان بر آن است که از طریق معماری تجربه های جدیدی را بدست بیاورند و زمینه های جدیدی را از زیبایی شناسی کشف کنند. معمار و آرشیتکت مولف هریک می توانند دیدگاه خودشان را که متفاوت با دیگری ست , در رابطه با فرهنگ و سنت داشته باشند . این تفاوت زیبا و البته مهم است . خلاقیت , نوع آوری , بدیع بودن و در عین حال تطبیق با روح ایرانی – جهانی داشتن از مفاهیم مبهم معماری معاصر ماست . خلاقیت وکشف مرزهای جدید و بازگشت به جایگاه رفیع « سرمشق بودن در دنیا » یعنی استفاده از « داشته های ناب ایرانی » و همگام بودن آن با معماری روز جهان . ما ثروتی عظیم و به نوعی منبعی تمام نشدنی داریم به نام « فرهنگ » که می توان از آن در بروز این مهم استفاده کرد و به ...
